In 2019 is "Mobility meets Philosophy" ingezet om het breder en anders denken over mobiliteit te helpen. Vijf filosofen zijn met vakprofessionals in discussie gegaan. CROW heeft daarna het boekje "Mobiliteit ontmoet Filosofie" verspreid. Twee, drie jaar later, moet ik zeggen: het werkt wel, weliswaar met kleinere groepen beginnend. Logisch ook. Want het is best lastige materie.

I&W heeft dit initiatief opgepakt om met dezelfde vijf filosofen een soortgelijke proces af te lopen. Nu heet dit "Filosofie zet in beweging". Vijf sessies met telkens één filosoof die zijn/haar kijk op mobiliteit geeft en er een gesprek ontstaat met I&W-ers. Dit is nu gebundeld in een boekje (pdf-formaat) "Filosofie zet in beweging".
Ik ben er, samen met Esther Blaauw en Katinka Regtien (beiden van het ministerie van I&W) trots op. Ook trots op de I&W-ers die deelgenomen hebben en voor interessante discussies hebben gezorgd. Een weliswaar relatief kleine groep, maar er is altijd een begin.

Mobiliteit is geen doel op zich. De mens heeft een basale behoefte tot communiceren met anderen. Dus communicatie met maatschappelijke doelen. Uit deze communicatiebehoefte ontstaat mobiliteit. In eerste instantie ontmoetingen, contacten maken tussen personen die zich op verschillende locaties bevinden. Het is inmiddels duidelijk dat dit communiceren ook kan door op de eigen locatie te blijven en met ICT (digitale) middelen het communiceren tot stand te brengen. Dit laatste noemen we digitale mobiliteit. En dat is, weliswaar geforceerd, in de coronatijd sterk het geval geweest. De vraag is nu of er na de coronatijd iets van deze digitale mobiliteit blijft hangen, of dat men weer in de oude mode terugvalt. Dus weer files etc. Of dat we met minder autoverkeer ook wat meer ruimte kunnen geven aan klimaat-, milieu-, en omgevingsgunstige vervoerwijzen.

 De coronacrises heeft een gigantisch 'mooie' living lab situatie geschapen voor mobiliteit. Wat we zagen: minder (personenauto)files, dus minder belasting van de omgeving.

Anno 2022 is het net alsof niks geleerd is van deze living lab. Zo zijn de files weer terug gekomen.

Mijn inschatting is dat er te weinig samenhangend naar - in het algemeen - de relatie tussen fysieke en digitale mobiliteit is gekeken en bestudeerd. Dat vraagt dus een heel andere kijk op het fenomeen mobiliteit. Namelijk vanuit het communicatief systeem. Daarbij is bv thuis werken - maar in het algemeen digitaal communiceren - ook een vorm van mobiliteit. Ik heb er een verhaaltje over geschreven, zie <Meer lezen>

Fietsstraten, Snelfietsroutes of ‘Doorfietsroutes’ zoals ze ook genoemd worden om draagvlak te krijgen. Sinds een tweetal jaren ondervind ik aan den lijve hoe met dit zo belangrijke planningtool wordt omgegaan. Althans in het Eindhovense en ook in de gemeente Veldhoven. Wat doe je nu als er zeer veel fietsers, waaronder zeer snelle, ruimte en een route toebedeeld krijgen in verblijfsgebieden? Wat zeggen huidige aanbevelingen en richtlijnen hierover en is daarmee het laatste woord gezegd?